Op deze zonovergoten dag, waarop de scheids niet kwam opdagen, stapte Koos blijmoedig over de railing en stak een fluit in zijn mond. De wedstrijd kon beginnen.
OFC leek mij met veel meer jongens, maar dat was optisch bedrog. Ik heb een paar keer moeten tellen, want dat spul rent natuurlijk door elkaar heen.
Net zo moeilijk als pulletjes tellen in de sloot. Het kwam, vermoed ik, doordat ze een wespentenue hadden. Door de verticale streep van geel met zwart, leek het net of ze met meer waren.
Aan de kant werden de jongens door de harde kern van vaders en moeders weer stevig aangemoedigd en voorzien van allerhande aanwijzingen.
“Voor jou! Voor jou! Voor jou! Ga d’r nou heen! “Laat ze nou niet voetballen!”
“Zouden die knaapjes daar nou wat van meekrijgen?” zo bleef ik mij afvragen tot lang na de wedstrijd.
Er wordt op ons doel geschoten. Geen nood, we hebben een geweldige doelman. Hij heeft de bal en laat ‘m niet meer los. De wespen blijven echter in de buurt, waardoor onze keeper de bal niet goed kwijt kan. Gelukkig geeft een onpartijdige scheidsrechter op fluister toon aanwijzing om de bal vooral “uit de hand” te schieten. (Morgen te biecht Koos en enkele Wees gegroet Maria’s)
Eén onzer lieverdjes wordt van het veld gestuurd. Van horen zeggen verneem ik dat hij zijn teamgenoten zou hebben aangemoedigd een der wespen “dood te schoppen” Huilend verdwijnt de overtreder de kleedkamer in (De Heer is met U)
Als zijn moeder er later over wordt geïnformeerd, meent zij dat het niet zo erg is, zij hoort wel vaker ergere dingen scanderen zoals “kut en lul” (Vol van genade. Gij zijt de gezegende onder de vrouwen.)
We gaan de rust in met een stand van 0-0.
Onze keeper moet helaas weg. Hij moet nog een prik. Kijk, dat zijn de dingen waarmee de F-jes zich nog onderscheiden van het grote mensen voetbal. Heerlijk.
Terwijl onze wisselspelers zich verpozen in het zij-doel gaat het aanmoedigen vanaf de lijn weer door: “Hé Nick! Naar voren schieten! Zet ‘m voor! Zet ‘m voor! Zet ‘m voor!” (Grappig hè, alles wordt steeds 3 x herhaald, valt het u ook op?)
Tevergeefs. Binnen 10 minuten staat het 0-2 voor de wespen. De blauw ge-Veederde witte engelen van Saenden willen dit nog niet helemaal geloven. Een van de wespen roept naar zijn coach, die bij het doel staat, “Pappa, het staat toch 2-0?” De vader/coach knikt. “Hij zegt dat het 1-0 staat” zegt de jongen wijzend op een Saenden speler. “Nee, 2-0” roept pa terug.
Ondertussen staat onze coach, meegezogen door de spanning van het spel, een metertje of 10 het veld in samen met een wisselspeler. Ze staat helemaal in het spel en roept zo hard ze kan: “Spelen! Je kunt het niet alleen! Kom op nou!” De horde voetballertjes komt haar richting op en als aan de vloedlijn bij opkomend tij, trekt ze de wisselspeler mee aan de mouw terwijl zij zich achterwaart uit de voeten maakt.
Dan, een duel tussen Abdul en een wesp. Wat staat deze Saenden engel toch mooi met dat witte shirt. De onpartijdige scheidsrechter sist vanuit z’n mondhoek: “spelen, spelen spelen” (wéér 3x hè) Abdul verliest het duel en Koos spreekt zo onopvallend mogelijk het profetische “jammer”. (Heilige Maria, Moeder van God, bid voor ons, zondaars.)
De stand is bij het eindsignaal nog steeds 0-2. Inderdaad … jammer.
Dan volgen nog de strafschoppen (Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen) en wie ruzie maakt moet achteraan. Tot slot heeft de moeder van Brian nog een traktatie in de kleedkamer klaargezet voor zijn verjaardag. Nog gefeliciteerd met je zoon. Wat worden ze al groot hè!
Wees gegroet Maria,
vol van genade.
De Heer is met U.
Gij zijt de gezegende onder de vrouwen.
En gezegend is Jezus,
de Vrucht van uw schoot.
Heilige Maria,
(Moeder van God,)
bid voor ons, zondaars,
nu en in het uur van onze dood.
Amen.
Annelies
Geen opmerkingen:
Een reactie posten