Na die sentimentele moederdag shit van gisteren, tijd voor wat luchtigers.
Isabel zeurt me al dagen aan de kop wanneer we nou eindelijk weer eens bij McDonalds gaan eten. Volgens haar eten we daar maar eens in de drie jaar of zo. Ik denk dat de statistieken eerder andersom zijn, drie keer per jaar of zo.
Goed dan, straks op de terugweg (dit was gisteren).
Ergens langs de A7, tussen de Afsluitdijk en Wormerveer weet ik een McDonalds met een McDrive. We hebben er een paar jaar geleden gegeten met Pa & Ma Spaan, Marcel, Jacqueline en Dennis, toen we van Terschelling kwamen.
Isabel wil ook koste wat het kost binnen eten. Peter, Max en ik liever niet. De vieze tafeltjes en de aanblik van de gemiddelde McDonald’s fan is net iets teveel gevraagd. Gelukkig geen verder verzet van Isabel.
Er staat een enorme rij auto’s te wachten. Ik neem alvast onze bestelling op zodat Peter het straks bij de paal vlot kan oplezen . Iedereen weet wat ie wil, behalve ik. Verdomme waarom hebben ze dat bord met de menu’s pas bij die paal gezet?
Ik moet eerst zien wat er allemaal is voordat ik weet wat ik ga bestellen. Tegelijkertijd zien we een jonge man buiten staan die de bestellingen noteert. De praatpaal doet het kennelijk niet en dat geeft mij mooi de gelegenheid uit te stappen en even naar dat bord te lopen.
Ik moet eerst zien wat er allemaal is voordat ik weet wat ik ga bestellen. Tegelijkertijd zien we een jonge man buiten staan die de bestellingen noteert. De praatpaal doet het kennelijk niet en dat geeft mij mooi de gelegenheid uit te stappen en even naar dat bord te lopen.
Ik lees "Eindelijk een hamburger van 100 % rundvlees op een Hollands meergranenbroodje met sesamzaad, sandwichsaus, salsasaus, sla, tomaat en cheddar cheese. Hollandser kan niet.”
Keuze gemaakt.
Van de standaard BIG laat ik alles reduceren tot Medium size. Voor mij al groot genoeg.
Met een papieren zak op schoot en de milkshake in de bekerhouder van het handschoenenklepje, rijden we het parkeerterrein op en zoeken naar een plekje in de zon.
Als eerste eet ik de Franse Frietjes. Erger dan bleke, slappe McDonald frieten zijn koude bleke, slappe McDonalds frieten.
Daarna de hamburger. Vol verwachting klopt mijn hart en neem ik een hap.
Kauw en wacht op euforische berichten van mijn smaakpapillen.
Er gebeurd helemaal niets……
Volmaakte stilte.
Nog een hap.
Ik kauw geconcentreerd en wacht. Waar blijft de smaak?
Sla. De sla dan. Proef ik de sla?
Het wordt alleen maar een beetje „nat” in de mond, maar de smaak van sla is afwezig.
Ik bereid me voor op de volgende hap.
Als er dan geen euforische sensatie is, dan zal er toch elk moment de gruwelende huivering zijn van die plak zure bom.
Mijn wangen worden niet naar binnen getrokken.
De kaas! De kaas!
Het is verdomme zo snel voorbij. Het is dat ik op scherp sta anders zou ik het gemist hebben. Krampachtig probeer ik het moment vast te houden.
Mmmhhmm …. het is alweer weg.
Ik zuig m’n tong vast aan mijn gehemelte, in een ultieme poging de smaak nog even terug te roepen, maar het is weg….. en het blijft weg.
Ik begrijp het niet. Zelfs wanneer je geen peper en zout gebruikt, heeft gemalen en gebakken rundvlees nog smaak.
Er is niets.
Wat hebben ze die koei te vreten gegeven dan! McDonald sla?!
Oh, wacht … daar is de ergernis van „tomaat”. Niet de smaak van de tomaat ergert me, maar de fractie van de smaak. Je kent dat wel. Dat hebben al die op vorm en kleur gekweekte dingen. Je proeft in de verte iets van wat "had kunnen" zijn.
Het is heel erg en zeer tegen mijn principes, maar ik heb de Deluxe maar voor de helft opgegeten. Van de andere inzittende kon ik niemand verleiden tot het nuttigen van de andere helft. Ik biecht het met schaamrood op de kaken op: ik heb 'm weggegooid.
Rond de auto en voor de afvalbak liggen plastic lepeltjes, lege ijsbakjes en ander afval.
Ik wordt overvallen door woede. Wat mankeert die mensen? Twee stappen uit de auto en er staan twee vuilnisbakken. Wat is de moeite?
Daarna pieker ik over het proces van productie en logistiek.
Heeft die tuinder hier tijd, geld en energie in geïnvesteerd? Waar is zijn/haar trots?!
Hebben we obstipatie van de wegen door vrachtvervoerders moeten verduren, omdat zij de diverse ingrediënten moesten vervoeren?
En de veehouder? Wat een moeite om zo’n bedrijf te runnen.
Heeft hier verdomme een dier het leven voor moeten laten?!
Je zou toch direct veganist worden en op de PvdDieren stemmen?!
Om dit stukje te schrijven zoek ik in mijn geheugen naar materiaal en moet denken aan wat ik las in „Het Rijksmuseum Kookboek”. Een kookboek waarin recepten staan van Hollandse Meesterkoks die zich hebben laten inspireren door schilderijen uit de Gouden Eeuw. Doeken van stillevens van eetbaarheden, kokende dan wel etende mensen, vissers, zeelui van de koopvaardij schepen, met aan boord specerijen uit verre landen.
Er wordt gerefereerd aan de Nederlandse keuken in de eeuwen NA de Gouden Eeuw en het populairste negentiende eeuwse Nederlandse kookboek met de ondertitel De volmaakte en zuinige keukenmeid.
De Franse kok Paul Bocuse noemt de Nederlandse keuken een ‚culinaire woestijn’.
Zou het kunnen zijn dat de Marketingafdeling van de McDonalds Clan zo ver is gegaan zich door een citaat uit de inleiding te laten inspireren? Want met de Dutch Deluxe is het ze werkelijk gelukt om de mening van de in Nederland wonende Portugese schrijver Rentes de Carvalho voor 100% te bevestigen. Hij zegt het in zijn in 1972 gepubliceerde boek Waar die andere God woont als volgt:
„De Hollandse keuken weerspiegelt een vrijwel totale veronachtzaming van de vreugden van het verhemelte. De ingrediënten zijn bij voorkeur smaakloos en reukloos; wat toebereiding betreft gaat men niet verder dan zout en een vleugje peper; de gerechten worden zonder fantasie en bijna met minachting bereid.”
Misschien een tip voor iedereen die binnenkort een pasfoto nodig heeft voor Paspoort of Rijbewijs. Neem een Dutch Deluxe mee het fotohokje in.
In ieder geval drukt de foto op mijn nieuwe Rijbewijs perfect uit hoe ik McDonald’s waardeer.
"I’m loving it”
Annelies
Geen opmerkingen:
Een reactie posten