Regeren is vooruit zien. Je pakt wat stiften, geeft iedere speler zijn/haar eigen kleur en puzzelt een toernooi-indeling in elkaar. Je let erop dat iedereen evenveel aan de beurt komt en niet steeds met dezelfde persoon speelt. Daarnaast denk je eraan dat degene die de eerste wedstrijd speelt het ook kan halen om op de begintijd aanwezig te zijn en als iemand vroeger weg moet, let je erop dat die persoon niet de laatste wedstrijd hoeft te spelen.
Niet zo’n hele grote wijziging dit keer en omdat ik zo’n keurig overzicht heb, is de aanpassing snel gemaakt. Vervolgens zit je in de trein naar huis en heb je al geregeld dat ‘man-lief’ alvast met de kinderen naar het veld gaat met alle papieren en ballen, omdat je weet dat je vandaag niet wat eerder vrij kunt nemen. Ding-dong: “in verband met een defecte bovenleiding , rijden er geen treinen naar Uitgeest. Eindhalte van de sprinter is Wormerveer. Er rijden vandaag minder treinen, houdt u daarom rekening met extra reistijd.”
Nog steeds niks aan de hand, want ik weet “mijn Peter” op het veld. Hij zal onze gasten voor vandaag opvangen.
Eindelijk aangekomen, staan de kinderen al te spelen en hebben vader-Peter en vader-Philip de moeders al voorzien van koffie en thee. En dat is nog niet alles! Peter geeft me wat te drinken en laat een tas zien gevuld met gekoelde sportdrank voor onze kinderen en heerlijke ciabatta’s, belegt met Parmaham, pesto en jonge sla. Fantastisch. Wat een man!
Hoe anders is het gesteld met de kantinevoorraad van Fortuna. De chips is bijna op, dus die vul ik aan met de laatste voorraad uit de kast. De snoeppot is nog leger en wat er nog in zit ziet er verdroogd uit. Ik ben toch al geen grote fan van al dat gesnoep, dus dit ga ik niet eens meer aan de kinderen aanbieden.
De eerste kinderen komen de kantine in voor limonade, maar in het keukentje noch in de voorraad ruimte, vind ik wat. We zoeken met z’n drieën, maar vinden geen druppel siroop.
Buiten worden de Spatters aangemoedigd door de drie meegereisde moeders, die door het gaas roepen welke Fortunezen op de back- danwel forehand gespeeld moeten worden.
Alle spelers van ons team hebben dezelfde speelsterkte: 8-8 (enkel-dubbel), want ze hebben nog nauwelijks (of geen) competitie ervaring. Daan enkelt tegen de enige Spatter Junior met dezelfde speelsterkte, maar wat is die kleine krullebol uit Wormer fanatiek zeg! Daan speelt –zoals we hem inmiddels kennen- vol overgave, maar kan niet van ‘m winnen. De wedstrijd is zelfs vrij snel bekeken met 0-6 1-6.
De heren dubbel kan beginnen. Isabel enkelt nog tegen een meisje met speelsterkte 8-7. De meiden spelen een hele leuke partij, die nog een behoorlijke tijd duurt. Uiteindelijk moet Isabel zich gewonnen geven: andermaal 0-6 1-6.
Feike en Max nemen het op tegen datzelfde fanatieke baasje van daarnet en een andere jongen welke speelsterkte 7-8 heeft. Onze mannen staan lang niet slecht te spelen, maar moeten uiteindelijk hun meerdere erkennen: 0-6 1-6
Een supporter van de tegenstanders wil graag iets drinken, dus loop ik met hem naar de kantine om het voor hem te pakken. In de kantine zitten een Spatter vader en zoon op chips te kauwen. Bij gebrek aan kantinepersoneel hebben ze zichzelf bediend en geld achter de bar neergelegd.
Nu zijn Kelsey en Derya aan de beurt. Ze nemen het op tegen speelsterktes 8-7 en 7-7.
Het gejoel en ge-bemoei aan de kant is niet van de lucht. Het zijn pubers, zit ik te denken, zullen zich nu wel staan te schamen voor hun moeders...
Onze meiden laten zich er niet door hinderen en spelen een hele leuke wedstrijd. Vooral Kelsey valt op door haar uitstekende “loopvermogen”. Zelfs zo dat een moeder van de Spatters haar nieuwsgierig vraagt of zij misschien ook nog een andere sport doet. Maar al het mooie loopwerk, serveren en volleren kunnen niet verhinderen dat de wedstrijd met verlies eindigt: 2-6 2-6.
Kelsey neemt een kleine pauze, voordat ze opnieuw aantreedt. Ze gaat dadelijk samen met Max de mix-dubbel spelen tegen de Spatters met speelsterktes 7-7 en 7-8.
Werd Kelsey bewonderd om haar sterke loopwerk, nu staat Max in de kijker om zijn “bijzondere service”, aldus een Spatter Opa. “Nog nooit iemand zo zien serveren en nog redelijk trefzeker ook” zei hij glimlachend. Het kan alleen niet omgezet worden in winst. De wedstrijd eindigt jammergenoeg met 0-6 0-6.
Nou heeft het team van de Spatters ook een eigen tenue. Nou ja, alleen het shirt dan. Gesponsord door Sport 2000. Appel-groen (je moet ervan houden). Maar wel met hun eigen naam op de rug. Zou het ‘m daar dan toch in kunnen zitten?
Annelies Spaan-Braakman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten