De wedstrijden starten lekker op tijd (16.00 uur), dus moet ik man-Peter weer vragen om de kinderen te begeleiden tot ik klaar ben met werken. Gelukkig kan ik op tijd weg, waardoor ik niet te veel hoef te missen. En, zo prettig…, geen stukkende bovenleidingen vandaag. Sterker nog… de Metro kwam er precies aan toen ik het perron opliep en op Station Sloterdijk kwam de trein ook bijna direct aan. Ik stap uit in Koog Zaandijk, één stationnetje eerder dan normaal en wandel richting Zwembad. Vlak voor de bocht hoor ik “joehoe”. Het zijn Peter, Max, Feike, Isabel en Derya. Ik spring bij Peter achterop. Voorwaar een voorspoedige reis.
Westzijderveld beschikt over 6 velden, maar tijd om goed rond te kijken krijgen we niet. We worden door de team Captain vriendelijk opgevangen, krijgen koffie, thee en de kinderen (het goedbedoelde maar door mij veroordeelde) snoep. We hebben 2 banen voor de wedstrijden. Westzijderveld wil de kinderen laten beginnen met “dubbelen”, maar daar had ik niet op gerekend. Kelsy en Daan zijn er nog niet en die hebben we daar wel bij nodig. We bekijken de mogelijkheden, ik puzzel snel met de beschikbare spelers. We komen uit op simultaan Derya in een Dames Enkel en Feike met Max in een Heren Dubbel. Wanneer de jongens en meisjes naar de velden lopen, komt Kelsy eraan. Daan had ik gezegd dat hij iets later kon komen omdat hij niet als eerste hoeft te spelen.
Het is een winderige dag. Soms moeten ze tegen de wind in slaan, soms met de wind mee en soms staat de wind haaks op het veld. Moeite met de wind; soms, moeite met de tegenspeelster; niet heel erg. Derya wint overtuigend met 6-0 6-1. Lekker dan!
Dames Dubbel kunnen alvast inslaan.
Kelsy heeft ‘r mooie rode manen in een snoeperig knotje gestoken en een dun bandje houdt de laatste losse haren uit haar gezicht. Isabel daarentegen staat wild met ‘r hoofd te zwaaien wegens de wapperende manen die door de wind om haar hoofd spelen.
“Isabel, doe een elastiekje in je haar” zegt Kelsy “anders verliezen we nog”. That’s the spirit! Als moeder weet ik wat een hekel ze heeft aan een staart, maar maak direct gebruik van Kelsy’s terechte opmerking en duikel uit mijn tas een haarwokkel op. “Hier” roep ik van de kant en verdomd ze komt ‘m halen en draait met een snelle beweging een “dorrel” (losse rommelige knot). Dat is beter. En wat staat het ‘r toch goed. Zie dat mooie profiel. (Sorry, ik liet me even gaan.) Het is alsof ik mijn eigen moeder hoor. Toen ik een meisje was wilde mijn moeder me ook altijd aan een knot of staart hebben “omdat het me zo mooi stond”. De appel valt niet ver van de boom…. ik wou het ook nooit….
De heren zijn nogal “cool” en lijken elkaar hierin te versterken. Staan ze eerst nog voor met 3 games, “chillen” ze zich meer en meer naar de eindstand van 4-6 4-6. Jammer mannen.
Een kort pauze en dan kan Feike nogmaals laten zien wat ‘ie waard is in een Heren Enkel.
De meiden staan uitstekend te spelen, maar ik ga de wedstrijden toch liever vanuit de kantine volgen. Ik zit uit mijn hemd te waaien en mijn vingers voelen dood. Het is koud in de wind, zonder zon.
We gaan strategisch in een hoek zitten (moeder van Kelsy vindt het ook te koud), tussen de 2 velden in waar onze kinderen spelen. Boven aan de wand hangt hangt een TV. Hij staat aan en is afgestemd op het tennis van Rolland Garros. Net als de kijkers van die wedstrijd, draait mijn hoofd van links naar rechts, soms even pauzerend in het midden, volg ik de 3 partijen.
Max komt ook binnen, maar dan om een tosti te bestellen. “Doe er voor mij ook maar één Max”. Een vader in pak (ook zo uit het werk?), gaat er voor zorgen.
Bij de Heren Enkel wordt een heuse “drink-pauze” gehouden. Tussenstand 6-1 voor Feike. Terwijl de jongen van Westzijderveld op een stoel zijn sportwatertje drinkt, leunt Feike over het hek en onderhoudt zich met zijn teamgenoten. Gezellig hoor.
Bij de Dames Dubbel waaien de haren weer vrij om het hoofd (de appel valt niet ver van de boom), maar de eerste game is binnen met 6-2.
Buiten loopt Max voor mijn beeld langs. Bijtend in een tosti. Inderdaad, ruik ik ‘m nu ook en draai me om, de vader in pak verwachtend. Schraap-geluiden klinken op uit de keuken. Ja, lekker dan… krijg ik dadelijk een verkoolde tosti?! Niet dus. Er komt namelijk niets uit de keuken. Hier maak ik uit op dat de tostibakker ‘m niet presentabel meer achtte en een nieuwe in het ijzer heeft gedaan. Als ik na enige tijd mijn tosti krijg, vraag ik of “de vorige” niet meer te redden viel? De man kleurt tot diep in het boord en geeft toe dat “2 dingen tegelijk doen” niet hem even niet lukte. 2 dingen = 2 tostie’s? (hi hi hi). Zelfde flinterdunne boterhammetjes als bij Fortuna. Zal het tosti apparaat ook wel van hetzelfde merk zijn….. Maar ach, het is lekker warm, vult de maag een klein beetje en bovendien krijg ik weer gevoel in mijn vingertoppen.
Tussenstand op het TV scherm: WAW - TSO: 4-6 6-7 4-2.
Vanuit deze positie kan ik Feike niet zien, maar heb wel zicht op zijn tegenstander. Het jongetje heeft 2 mensen te verslaan: Feike en zichzelf…. Wat is die boos op zichzelf zeg.
Feike rond de partij af met winst 6-1 6-4. Niet veel later is de Dames Dubbel is ook in ons voordeel afgelopen: 6-2 6-4.
Op naar de laatste partij: Mix Dubbel met in de hoofdrollen; Daan en Derya. Ze spelen een hele spannende partij. Eerste game wordt vrij makkelijk gewonnen met 6-2. Bij de tweede game komen de Westzijdervelders veel beter in hun spel. Ze vechten om elke punt. Het gaat gelijk op tot de teller op 6-5 voor ons staat. Géén Tie-break, géén Tie-break (bid ik zachtjes). Net als wij, staan ze in Roland Garros ook al 3 uur op de baan, zo vertelt de commentatrice, en komen ze misschien wel in de knoei met de partij die erna gepland staat.
De stand op het score bord wordt niet meer gewijzigd, maar over het net worden wel handen geschud. Dat betekend dat wij de tweede game ook gewonnen hebben met 7-5.
Om een lang verhaal kort te maken: met een totaal van 4-1 fietsen we weer naar huis.
Een prachtige afsluiting van een reuzeleuk Voorjaarstoernooi 2011.
Derya, Kelsy, Isabel, Daan, Max en Feike: bedankt daarvoor.
Annelies Spaan-Braakman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten