Vanochtend heerlijk geroeid. Het was druk op de Zaan, zodat we veel konden oefenen met „veilig boord” maken.
Aangezien er onder roeiers een opvallend hoog percentage uit de medische hoek komen (artsen, verpleegkundigen, fysiotherapeuten), kreeg ik van alle kanten het advies om vooral te proberen wat aan te komen voordat ik het ziekenhuis in ga. Iedereen kan natuurlijk zien dat ik een geringe vetopslag heb. Normaal gesproken een „gezond gewicht”. Maar aangezien de bestraling en later de operatie veel energie gaan kosten en ik vooral de eerste dagen na de operatie niet kan eten (sonde voeding), is het verstandig om een kleine reserve op te bouwen.
Klinkt me helemaal logisch in de oren, dus, doe ik mijn best:
- 3 bruine boterhammen met mayonaise een hele en nog een kwart bal gehakt, met verse jonge blaadjes sla (dat kan ik niet laten),
- een portie kibbeling
- twee blikjes Dr. Pepper (9 klontjes suiker per blikje?)
- bijna drie kwart pizza (wel een echte grote van de pizzeria natuurlijk, niet zo’n smerig diepvries ding)
- twee glazen Coca Cola (niks suger free of course, gewoon met akelig veel suiker).
- een grote reep bros (we doen nu niet aan de mini’s).
Als ik 's avonds voor de badkamerspiegel mijn tanden sta te poetsen zie ik de reflectie van vele jaren sporten en goede voeding. Misschien niet een lichaam met de ideale verhoudingen, geen fotomodel en hier en daar is de huid aan het verslappen, maar getraind, gespierd, in conditie en gezond.
Hoezo kan ik nou ziek zijn?
Zo voel ik me ook helemaal niet. In tegendeel, ik voel me sterk en kern gezond. Zoals ik er ook uit zie, naar mijn eigen onbescheiden mening.
Het kan niet anders dan dat dit me gaat helpen om goed en vlot te herstellen. Mits er natuurlijk complicaties optreden of bacteriën de boel ondermijnen. Ik ben uiteindelijk maar een minuscuul organisch dingetje wat voor allerlei vatbaar is.
Alhoewel ik natuurlijk nog moet afwachten hoe afmattend de bestraling blijkt, ben ik nu gezond en doe er alles aan om uitgerust aan de wedstrijd te beginnen. Het is niet zo dat er een verzwakt en slecht onderhouden lichaam het ziekenhuis in gaat, toch?
En als ik dan na het eten naar het Journaal kijk, dan schaam ik me eigenlijk dat ik me druk maak over mijn toestand. Je zou toch maar in Griekenland wonen en werken bij die Bank die door woedende demonstranten in de fik is gestoken. Je zag gewoon de zwart beroete benen van die vrouw die niet ontkomen kon. Ze ligt dood achter een laag sierlijk gesmeed hekje. Haar schoenen met de elegante hoge hakken nog aan. Droeg ze niet een rode rok?
Of wat dacht je van de eenzame opsluiting in zijn eigen lichaam. Heb je DWDD gezien? Doof en blind achterover hangend in een rolstoel met een grote buis op zijn borst. De vrouw op de hoge kruk naast hem is continu bezig hem met haar vingers op zijn gezicht te tikken. Het is een vorm van communicatie. Het enige contact wat de man verbind met zijn omgeving.
Need I say more.
Annelies
Geen opmerkingen:
Een reactie posten