Geen spectaculair ontbijt. Alleen maar een halve chocolade croissant en een plak kandijkoek met roomboter. Halve liter groene thee zonder suiker (dat lust ik gewoon niet in mijn thee) en twee espresso (zonder suiker, want ook dat lust ik niet in de koffie).
Achter de computer gaat mijn linker hand steeds naar mijn linker vestzak en haalt daar dan een of twee Jelly
Beans
uit om die al typend weg te kauwen. Ik kijk niet eens naar de kleur, ik laat me graag verrassenen ze zijn gewoon allemaal lekker. Okay, ik heb een voorkeur voor citroen, kokos en zwart-op-wit, maar de kauwgomsmaak, bosvruchten en god mag weten wat de rest voorstelt, zijn ook lekker.
Vanochtend bij de chirurg geweest.
Hij heeft een echo gemaakt en gevoeld. Zo fijn allemaal!
Misschien is er wel goed nieuws. Hij denkt namelijk dat het nog tamelijk beweeglijk is en dat -zoals de MRI ook uitwees- het dingetje echt heel oppervlakkig is. Hij kan het eigenlijk op de echo niet helemaal goed zien, maar hij vraagt zich af of het zo oppervlakkig is dat de spierwand van de darm nog niet geraakt is.
(Getver: watermeloen! Da’s geen lekkere Jelly Bean)
De chirurg gaat contact opnemen met een collega uit het Slotervaart Ziekenhuis die heel veel ervaring heeft met het weghalen van oppervlakkige kanker.
Als deze persoon het met 'm eens is en ook denkt dat dit kan, wordt ik dus in het Slotervaart geopereerd. De operatie zal in dat geval veel kleiner zijn, er is dan geen bestraling nodig en ook geen stoma.
Er moet dan onder de microscoop gekeken worden of er in het weefsel van de darmwand kankercellen zitten of niet (en dat kunnen ze pas zien na een week of 6 na de operatie beoordelen).
Bij slecht nieuws volgt dan alsnog die
zware operatie…. Mocht deze specialist echter denken dat het niet met een kleine operatie kan, dan ben ik weer terug bij het Zaans Medisch Centrum (ZMC). Volgens de chirurg is het ook heel misschien mogelijk om de boel wel weer aan elkaar te nieten, MAAR het (mmmh, chocola) is dan niet zeker dat je nog goeie controle hebt over het ophouden van de ontlasting. Nou, lijkt je dat niet fijn?!
Mocht dit probleem zich voordoen, dan ga je -hup- andermaal onder het mes. Nogmaals een (..dropsmaak..) grote en zware operatie.
Het is meestal wel prettig om wat te kiezen te hebben, maar deze keuzes zijn toch van een andere orde dan ik ooit eerder heb mogen maken.
Overigens voegde de chirurg eraan toe dat er geen acuut levensgevaar is. Hij meent dat de kanker niet zo hard groeit dat ik binnen een week geopereerd moet worden en er dus nog tijd is voor nader onderzoek bij zijn collega.
Ik geloof gewoon echt in die positieve energie hè! Dus blijven sturen hoor. Nog ff en jullie hebben het gereduceerd het tot wat „aanstellerij”.
Annelies
Geen opmerkingen:
Een reactie posten