20 november 2011
Terwijl er over “Schagen” al schrijfsels te vinden zijn die stammen uit 975, werd het gebied rond het stroomgat ‘de Sipe’ pas in 1597 ingepolderd. In het waterland moest een brug komen naar Schagen. De Schagerbrug…. en daar moesten wij op 20 november 2011 zijn om het op te nemen tegen het meisjes tennisteam van TV ‘t Zijpken.
Onze Philips wake-up light liet de zon al om 6.30 uur opkomen. Brrr. Dat ding loopt 10 minuten voor, dus…. We draaien ons nog één keer om (of twee).
Het is een mistige ochtend. Volgens de radio zal het in het Noorden mistig blijven en niet warmer worden dan 5〬C.
Op de dijk, vlak voor Schagerbrug, wordt de mist dikker zodat we niet kunnen genieten van enig uitzicht. Zonder visuele positiebepaling, brengt Tom Tom ons gelukkig tot de deur.
We zijn effe te vroeg. Geen van de meiden heeft een tennisbal bij zich, maar rond een Tennispark is er altijd wel één te vinden, nietwaar. Isabel gaat op zoek en vindt er bijna direct één. Beetje vuil. “Is dat geen hondenbal?” vraag ik nog.
De meiden gaan er toch mee spelen, maar gillen al gauw dat hun hele racket naar die bal stinkt. “Poep!”
Ondertussen ben ik al aan de andere kant van het park en vind daar een bal die nog wel geel is. Mooi. Kunnen ze toch nog even lekker warm blijven.
Na een paar minuten komt de eerste vader met z’n dochter van ‘t Zijpken en weer een minuutje later een moeder met dochter EN sleutel. Binnen is het behaaglijk met een huiselijke inrichting en sfeer.
Als de formulieren zijn ingevuld beginnen de meiden met mutsen en handschoenen aan de wedstrijden.
Derya en Lara spelen op het eerste veld een dubbel welke na zo’n anderhalf uur met 2-6, 7-5 en 6-7 in het voordeel van de thuisploeg eindigt. Op veld 2 speelt Isabel een enkeltje welke vijf minuten later is afgelopen met de stand 2-6 5-7.
Een iel zonnetje is door de dunner wordende mist zichtbaar. Net alsof er een lamp achter de wolken brand. Er wordt een korte pauze ingelast. Isabel deelt zelfgemaakte puddingbroodjes uit en werkt zelf maar liefst 3 stuks naar binnen !!
Dan vangt deel twee van de partijen aan.
De mist neemt in alle hevigheid toe. Het achterste speelveld is niet eens meer zichtbaar. Of een bal in danwel uit geslagen wordt is voor de speelsters niet meer te zien. Lara speelt een enkel en staat tegen een veel ervarener tennisster, toch heel leuk te spelen: 1-6 2-6.
Het duo Kelsy en Isabel eindigen met eenzelfde stand 1-6 2-6.
Ondanks dat we geen wedstrijd hebben gewonnen, hebben de meiden lekker gespeeld. De teams waren aan elkaar gewaagd en de onderlinge sfeer was prettig.
Op de terugweg is het zicht nog slechter. Tom Tom waarschuwt voor een SPOOKRIJDER, maar gelukkig komen we -zonder brokken- heelhuids thuis.
Annelies Spaan-Braakman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten