Even bijpraten….

Wormerveer, 26 augustus 2010

Geacht lezerspubliek,

Het gaat goed met me.  Heel goed zelfs, want ik voel me zowat weer helemaal normaal.
Eigenlijk had ik verwacht dat het ZMC mij al direct na onze vakantie zou hebben gebeld, maar aangezien ik nog steeds niets van ze heb gehoord, heb ik vandaag zelf maar contact opgenomen.
Het bleek dat ik nog nergens op een wachtlijst stond…  De chirurg is deze week vrij en zou het, volgens zijn assistent, volgende week wel hebben opgepakt.
Niet dat ik nou zo ontzettend graag onder het mes ga, maar ik wil toch een beetje weten waar ik op rekenen kan nietwaar, dus heb ik niet alleen een afspraak gemaakt met de chirurg (donderdag 2 september), maar heb ik ook het afsprakenbureau (die de operaties plannen) doorgezaagd en uiteindelijk te horen gekregen dat men verwacht dat de operatie niet eerder dan in oktober gepland zal worden.
Wel flink wat later dan ik had verwacht, maar heel erg vind ik dat niet.  Aan de buitenkant zie ik er misschien wel goed uit en voel ik me zowat normaal, tegelijkertijd voel ik ook wel dat de binnenkant nog niet helemaal genezen is.  Een extra maandje rust kan daarom, volgens mij, geen kwaad.  Kan ik misschien ook nog een paar keer roeien om mezelf weer een beetje in conditie te brengen.

                  ***
Onze vakantie was heerlijk.  De hittegolf was gelukkig achter de rug toen wij onze vakantie begon.  Wat overbleef was een aangename temperatuur.  Zo vlak aan zee is de lucht heel anders.  De wolken zijn anders en er is vaker zonneschijn.
We hebben dan ook een aantal heerlijke stranddagen gehad.  Iets van 3 keer een regenachtige dag, waarvan er 1 dag bij zat waar het niet droog werd.
Dat is Nederland en dat calculeer je in.
Doordat het niet alle dagen strandweer was, hebben we dit jaar wat meer gefietst dan voorgaande jaren, wat ook heerlijk was.  Na 4 weken had ik zo’n 200 kilometer op mijn teller staan.

                 ***
Tijdens mijn vakantie ben ik nog een keer terug geweest naar Wormerveer, want ik had een afspraak voor onderzoek bij de chirurg.  Hij wilde weten hoe een en ander zich hersteld en of alles er goed genoeg uitziet om de volgende operatie te plannen.  De dag erna had ik ook nog een afspraak met de gynaecologe.

                 ***


Donderdag 29 augustus 2010

“De B van Beeldschoon” , aldus de chirurg.   Hij wees me op het beeldscherm nog op een ‘nietje’ wat inderdaad duidelijk te zien was.  Oh, eh.. juist…  Gezellig.
En omdat alles er zo beeldschoon uitziet staat niets een volgende operatie in de weg.  Als ik morgen de gynaecologe heb gesproken, zullen zij contact met elkaar hebben en de operatie plannen.

                  ***

Vrijdag 30 augustus 2010

De capsule met time release, om mij tijdelijk en kunstmatig in de overgang te brengen, doet zijn werk.  De menstruatie is gelukkig gestopt en zal voorlopig niet terugkomen.
“Ohh, u bent droog?!” zegt ze enthousiast.  “Maar dat is heel erg goed nieuws.”  Ze denkt even na en dan komen we samen tot de conclusie dat er nu geen dringende noodzaak meer is om de baarmoeder operatief te verwijderen.
De time release capsule werkt 3 maanden en dan kan ik nog 1 keer zo’n prik krijgen met weer een werkingsduur van 3 maanden.  Daarna is het even afwachten hoe mijn lichaam zich herpakt.  Ga ik weer als een gek Oestrogeen aanmaken of niet.  Misschien ga ik van nature rustig de echte overgang in.  Mocht ik nadat die laatste prik is uitgewerkt toch weer veel last krijgen, dan zijn er weer andere pillen die we kunnen proberen om de boel tot rust te manen.
Dat is dus goed nieuws.  Geen gecombineerde en wederom zware operatie, maar een tamelijk simpele en veel minder zware ingreep.  ‘Alleen maar’ het tijdelijke stoma opheffen.

 ***

Als de chirurg volgende week ook akkoord is met opereren ‘ergens in oktober’, dan kan ik me weer helemaal ontspannen en rustig toewerken naar een goeie conditie.
Als ik er bij de tweede operatie net zo soepeltjes doorheen rol als de vorige keer…. dan ben ik echt ‘spekkoper’.

‘Als’ is ‘verbrande turlf’.

We zullen het wel zien.

Annelies